دولت آقای روحانی تصور می کند اگر ایران به سازمان تجارت جهانی بپیوندد، دیگر به راحتی خواهیم توانست هر کالایی را به هر کشوری صادر کنیم. این است که لیبرال ها در گذشته و حال در تقلا بوده اند برای عضویت در WTO به این کشور و آن کشور باج سیاسی نیز بدهند. جالب اینکه آقای نعمت زاده و دوستانشان از هم اکنون دورخیز کرده اند و گام به گام در حال اجرای یکجانبه مقررات WTO به نفع کشورهای دیگر هستند تا تولیدکنندگان ما خود را برای چنان روزی آماده کنند!
این رویداد تاریخی-که صدها نمونه دیگرو اسفبارتر دارد- شاید آنها را که واقعا ساده لوحند و انگیزه دیگری ندارند، بیدار کند:
مکزیک و آمریکا هر دو عضو WTO هستند و قاعدتا باید بتوانند آزادانه کالا به کشور مقابل صادر کنند. اواخر دهه 1980 آمریکا متوجه می شود که صنعت شیلات این کشور به سبب ناتوانی در رقابت با ماهی های وارداتی از مکزیک دچار خسارت جدی شده است. طرحی با عنوان "حمایت از دلفین ها" در کنگره به تصویب می رسد که بر اساس آن، واردات هر نوع ماهی که در جریان صید آن، حیات دلفین ها به خطر افتاده باشد، تحریم می شود. شیلات مکزیک، مصداق این طرح شناسایی شده و واردات ماهی از آن تحریم می شود.
مکزیک پس از سال ها رفت و آمد و پیگیری شکایت درباره این حمایت گرایی آمریکا، موفق می شود واشنگتن را محکوم کند و به نفع خود رای بگیرد. مدتی بعد، طرح دیگری در کنگره آمریکا با عنوان "حمایت از لاک پشت های دریایی" تصویب و همان داستان تکرار می شود.
هانا آرنت درباره ایدئولوژی به معنی منفی کلمه می گوید ایدئولوژی یک منطق ساده دارد که هر چیز در هستی را بر اساس آن منطق تحلیل و تفسیر می کند و از دریچه آن به جهان می نگرد.
منطق ساده ای که دولت جناب حجت الاسلام روحانی را در باتلاق برجام فرو برد که آن وعده های سنگین را بدهد و امروز شاهد "تقریبا هیچ" باشد، این است که عرصه بین الملل، عرصه صلح و نوازش و محبت است که می توان با اندکی چانه و خنده و پیاده روی، رفع کدورت کرد و "برد-برد".
این نگاه ایدئولوژیک و این منطق ساده، کشور را به سمت جاده خاکی های خطرناک دیگری سوق می دهد که ملت ایران را در عرصه های رقابت بین المللی برای انباشت قدرت و ثروت، به بیراهه روانه خواهد کرد. پتک واقعیت باید بر فرق این ساده لوحی ها فرود بیاید. شاید نیازی به مثال هایی از جنس دلفین ها و لاک پشت ها نباشد. برجام خودمان، برای صد سال عبرت یک ملت کافی است.
